پاسخ سیستم های تربیت کمانی و سنتی به سایه دهی در رز بریدنی رقم آوالانژ

امروزه سیستم­های تربیتی مختلفی به منظور پرورش رزهای گلخانه­ای به­کار گرفته می­شوند. برخی از سیستم­های تربیتی اجازه نفوذ نور بیشتری به درون تاج­پوشه داده و از این­رو میزان فتوسنتز تاج­پوشه افزایش می­یابد. هدف از این تحقیق ارزیابی پاسخ سیستم­های تربیت کمانی و سنتی به سایه­دهی ( شدت نور کامل، سایه 25، 50 و 65 درصد ) و اثر سایه­دهی روی کیفیت بازارپسندی گل بریدنی رز رقم آوالانژ در شرایط گلخانه بود. آزمایش به صورت کرت­های خرد شده، در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی، در چهار تکرار با دو نمونه در هر واحد آزمایشی اجرا شد. نتایج نشان داد که سیستم های تربیتی بر برخی صفات کیفی تاثیرگذار بودند. گیاهان تربیت شده با روش کمانی، شاخه طویل­تر با وزن تر و خشک بیشتر و هم چنین سطح برگ بیشتری نسبت به شاخه­های سرزنی شده تولید کردند. در هر دو سیستم تربیتی، تفات معنی­داری در ارتباط با زمان جوانه­زنی، قطر شاخه گل و سطح برگ ویژه مشاهده نشد. افزایش سایه دهی به طور معنی داری وزن تر و خشک شاخه و قطر شاخه گل را کاهش داد؛ در حالی که باعث افزایش سطح ویژه برگ شد. با این وجود، سایه دهی تاثیر معنی داری بر طول شاخه و سطح برگ نشان نداد . براساس نتایج به دست آمده از این تحقیق، کاربرد روش تربیت کمانی می­تواند منجر به بهبود ویژگی­های کیفی رزهای بریدنی نسبت به سیستم تربیت سنتی، تحت شدت نور کم و یا تنش سایه گردد.
 

تاثیر نسبت های پتاسیم به کلسیم محلول غذایی بر برخی صفات فیزیولوژیکی و طول عمر گل بریده ارقام رز

این آزمایش به منظور بررسی اثر نسبت های مختلف پتاسیم به کلسیم محلول غذایی بر صفات فیزیولوژیکی، طول عمر گل رز بریده و تغییرات پس از برداشت رز انجام شد. آزمایش به صورت فاکتوریل بر اساس طرح کاملا تصادفی با دو رقم رز (کاپیتول و مجیک رد)، پنچ نسبت پتاسیم به کلسیم محلول غذایی (4:4، 6:4، 6:3، 8:3 و 10:2) و در سه تکرار پیاده شد. افزایش نسبت پتاسیم به کلسیم محلول غذایی منجر به تجمع پتاسیم ولی کاهش کلسیم در برگ ها شد. علاوه براین، نسبت پتاسیم به کلسیم برگ ها تحت تاثیر نسبت پتاسیم به کلسیم محلول غذایی قرار گرفت و بالاترین میزان نسبت پتاسیم به کلسیم برای برگ های تغذیه شده با محلول غذایی با نسبت 10:2 ثبت شد و پایین ترین میزان نسبت پتاسیم به کلسیم برای برگ های تغذیه شده با محلول غذایی با نسبت های پتاسیم به کلسیم 4:4 و 6:4 به دست آمد. بیشترین شاخص کلروفیل برای رقم کاپیتول یادداشت شد و نسبت های مختلف پتاسیم به کلسیم محلول غذایی اثرات مختلف معنی داری بر فلورسانس کلروفیل داشتند. افزایش نسبت پتاسیم به کلسیم موجب کاهش طول عمر گل بریده هر دو رقم شد. بالاترین میزان نکروز گلبرگ ها در نسبت 10:2 اتفاق افتاد و رقم مجیک رد حساسیت بیشتر و بالاترین درصد نکروز را داشت. مناسبترین نسبت پتاسیم به کلسیم از لحاظ تعادل غذایی، کاهش اثرهای آنتاگونیستی پتاسیم و کلسیم، کیفیت پس از برداشت و طول عمر بیشتر گل های رز بریده در نسبت 6:4 اخذ شد.
 

برهم کنش اسانس گیاهان دارویی با کلرید کلسیم و نیترات نقره بر خصوصیات کیفی و عمر گل جایی گل بریده رز

افزایش کیفیت و طول عمر گل های بریده، یکی از مباحث مهم در فیزیولوژی پس از برداشت و صنعت گلکاری است. به طور کلی گل های رز بریده عمر پس از برداشت کوتاهی دارند و اعمال برخی تیمارها می تواند طول عمر گل رز بریده را افزایش دهد. به منظور بررسی اثر برخی از اسانس ها بر کیفیت و دوام گل رز بریده رز آزمایشی به صورت فاکتوریل با طرح پایه به طور کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. گل های بریده رز ابتدا با نیترات نقره (mg/l2) و کلرید کلسیم (1%) به مدت 24 ساعت تیمار کوتاه مدت شده و بعد در محلول های حاوی 2 میلی گرم در لیتر اسانس آویشن (Thymus vulgaris)، مرزه (Saturia hortensis)، زنیان (Carum copticum) و آب مقطر (شاهد) + ساکاروز 2% در دمای3 ± 25 درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی 5 ± 65% به مدت 9 روز قرار گرفتند. عامل های مختلف شامل وزن گل، قطر گل رز، قطر ساقه، پژمردگی گل رز و برگ، جذب محلول نگهدارنده و عمر گل جایی هر 3 روز یک بار طی دوره نگهداری اندازه گیری گردید. نتایج حاصل بیانگر آن بود که استفاده همزمان آویشن و نیترات نقره با افزایش جذب محلول نگهدارنده سبب بهبود قطر و وزن گل رز می شود و همچنین پژمردگی گل ها و برگ را کاهش می دهد. بنابراین عمر گل رز جایی به طور معنی داری در این تیمار در مقایسه با شاهد افزایش می یابد. در مقابل، پیش تیمار کلرید کلسیم و متعاقب آن نگهداری در اسانس های گیاهی با صدمه به ساقه گل ویژگی های مربوط به کیفیت گل بریده رز و عمر گل جایی آن را کاهش داد.

اثر کشندگی سه کنه کش بر کنه دولکه ای (Koch. Tetranychus urticae) روی سه رقم رز

گل رز یکی از اولویت­ های مهم در تولید گل و گیاهان زینتی است. کنه دو لکه­ ای (Tetranychus urticae) یکی از مهمترین آفات رز در گلخانه ­های استان مرکزی است که باعث کاهش کیفی و کمی محصول می­ گردد. برای مبارزه با این آفت در سال­ های اخیر عمدتا از سموم شیمیایی استفاده می ­شود. در این تحقیق اثر کنترلی سموم باروک، آبامکتین  و فنازاکویین و سه رقم گل رز Utopia ،White Naomi و Dolcevita روی این آفت بررسی شد. 1، 3، 5، 7 و 14 روز بعد از اعمال تیمارها تعداد کنه ­ها در 1 سانتی­ متر مربع سطح زیرین برگ شمارش شد و محاسبه گردید. نتایج نشان داد بین سموم مختلف در تاریخ­ های مختلف نمونه­ برداری اختلاف معنی­ داری وجود دارد. در این آزمایش درصد تلفات پوره در سه روز بعد از سم­ پاشی اول سم باروک روی رقم Dolcevita بیشترین و سم آبامکتین روی رقم Utopia کمترین اثر، و در پنج روز بعد از سم­ پاشی دوم سم آبامکتین روی رقم White Naomi بیشترین تاثیر و سم فنازاکویین روی رقم Dolcevita کمترین اثر را دارا بودند.

بررسی مقاومت 3 رقم گل رز نسبت به کنه دولکه ای

کنه دولکه ­ای با نام علمی Tetranychus urticae Koch. (Acari: Tetranychidae) از گونه­ های پلی ­فاژ در بسیاری از نقاط دنیا بوده و به ­عنوان یک آفت جدی روی اغلب گیاهان زینتی ازجمله گل رز مطرح است. در این تحقیق جمعیت کنه دولکه ­ای روی سه رقم گل رز شامل Dolce vita، Red naomi و White naomi در گلخانه و در شرایط دمایی 3±20 درجه سلسیوس، رطوبت نسبی 70 درصد، دوره نوری 10 ساعت روشنایی و 14 ساعت تاریکی مورد بررسی قرار گرفت. یک کادر مربع شکل به ابعاد یک سانتی­متر به­ عنوان واحد نمونه­ برداری تعیین شد و مراحل مختلف زندگی کنه شامل تخم، لارو، پوره و کنه بالغ در داخل این کادر شمارش گردید. تجزیه واریانس داده ­ها نشان داد که تعداد تخم، لارو، پوره و کنه بالغ بین ارقام مورد مطالعه به­ طور معنی­ داری متفاوت بود. میانگین تراکم جمعیت کنه دولکه ­ای روی ارقام Dolce vita، Red naomi و White Naomi به­ ترتیب 49/3، 7/7 و 97/8 عدد در سانتی­متر مربع از برگ به ­دست آمد. رقم White Naomi به ­عنوان رقم حساس و رقم Dolce vita به­ عنوان رقم مقاوم شناخته شدند.

تأثیر سولفات آلومینیوم، هیدروکسی کوینولین سیترات و هیپوکلریت کلسیم بر شاخص های برداشت گل بریدنی رز

از آنجایی که یکی از عوامل مهم کاهش عمر و افزایش تلفات گل های بریدنی بر هم خوردن روابط آبی گل در اثر رشد و افزایش جمعیت باکتریایی محلول نگهدارندة گل بریدنی می باشد، این پژوهش در دو بخش فیزیولوژی پس از برداشت گل رز بریدنی و میکروبیولوژی محلول گلجای به منظور یافتن ترکیب مناسب و ارزان برای کنترل جمعیت میکروبی محلول نگهدارندة گلجای گل های بریدنی رز رقم ستاره قطبی در قالب طرح آماری کاملاً تصادفی با 10 تیمار در 9 تکرار صورت گرفت. تیمارهای مورد استفاده در این پژوهش شامل: سولفات آلومینیوم (200، 400 و 600 میلی‌گرم در لیتر)، هیدروکسی کوینولین سیترات (200، 300 و 400 میلی‌ گرم در لیتر)، هیپوکلریت کلسیم (400، 600 و 800 میلی‌گرم در لیتر) و آب مقطر استریل شده به عنوان شاهد بود. در بخش اول، شاخص های فیزیولوژیکی پس از برداشت همچون عمر گلجایی، اثرات جانبی، تغییرات وزن تر و میزان جذب محلول گلجای مورد بررسی قرار گرفت. در بخش دوم، شاخص های میکروبیولوژی محلول گلجای همچون شمار میکروبی، رشد میکروبی و نوع میکروارگانیزم های محلول گلجای مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج بخش فیزیولوژی پس از برداشت نشانگر تأثیر مطلوب سولفات آلومینیوم بر عمر گلجایی و کیفیت پس از برداشت گل رز بریدنی رز ستاره قطبی بود. به نحوی که بیشترین عمر گلجایی با 67/11 روز در گل های تیمار ده با 200 میلی گرم در لیتر سولفات آلومینیوم مشاهده گردید. بیشترین افزایش و کمترین کاهش در وزن تر شاخه های گل و همچنین بیشترین میزان جذب محلول گلجای نیز در گروه تیماری سولفات آلومینیوم مشاهده گردید. این در حالی بود که هیدروکسی کوینولین سیترات مؤثرترین ترکیب در کنترل جمعیت میکروبی محلول گلجای بود. بیشتر میکروارگانیزم های یافت شده در محلول گلجای این آزمایش گونه هایی از Bacillus، Coccus و Streptomyces بودند. مناسب ترین ترکیب برای محلول گلجای گل بریدنی رز رقم ستاره قطبی با توجه به طول عمر گلجایی بیشینه، تأثیر مطلوب بر خصوصیات فیزیولوژیکی پس از برداشت و کنترل مناسب رشد میکروبی غلظت 200 میلی گرم در لیتر سولفات آلومینیوم بود.

بررسی امکان بهبود ماندگاری گل بریده رز رد اولد با استفاده از برخی تیمارهای ارگانیکی و تیوسولفات نقره

در سال های اخیر، توجه جهانی به حفظ محیط زیست، منجر به انجام تحقیقاتی برای استفاده از گیاهان دارویی و مواد ارگانیک در حفظ کیفیت پس از برداشت محصولات باغبانی شده است. بررسی حاضر برای یافتن جایگزین های طبیعی و مناسب مثل عصاره های گیاهان دارویی (نعناع، آویشن، مرزه و رزماری)، اسید هومیک و S-کاروون به منظور افزایش عمر پس از برداشت گل بریده رز و پتانسیل آنها برای جایگزین شدن ترکیبات شیمیایی خطرناک مثل تیوسولفات نقره اجرا گردید. تاثیر غلظت های 1، 5/2، 5، 5/7 و 10% عصاره های گیاهی، 10، 25، 50، 75 و 100 میلی‌گرم در لیتر اسید هومیک ، 1/0، 2/0، 3/0، 4/0 و 5/0میلی مولار S-کاروون و 1 میلی مولار تیوسولفات نقره بر روی طول عمر، وزن تر نسبی، قطر گل و میزان کلروفیل بررسی گردید. آزمایش بر پایه طرح کاملا تصادفی با 5 تکرار انجام پذیرفت. نتایج نشان داد که نمونه های تحت تیمار 1 میلی مولار تیوسولفات نقره و 50 میلی گرم در لیتر اسید هومیک بطور معنی داری عمر پس از برداشت گل بریده رز را (به ترتیب 26 و 24 روز) در مقایسه با شاهد (4/17) افزایش داد. علاوه بر آن، غلظت 1/0 میلی مولار S-کاروون نیز اثر معنی دار و مثبتی بر طول عمر گل بریده داشت. نمونه‌های تحت تیمارهای 3/0 میلی مولار S-کاروون در روزهای ابتدایی و 1 میلی مولار تیوسولفات نقره در روزهای پایانی (هفدهم و نوزدهم) دارای بیشترین وزن تر نسبی بودند. اما، عصاره های گیاهی غلظت های 1% نعناع و 5/7% مرزه، عمر پس از برداشت گل بریده رز را در مقایسه با شاهد کاهش داد. غلظت 10% نعناع در اندازه گیری دوم و سوم تاثیر منفی و معنی داری بر قطر گل نشان داد. همچنین در دو اندازه گیری آخر، نمونه قرار گرفته تحت غلظت 1 میلی مولار تیوسولفات نقره از بیشترین قطر برخوردار بود. هیچ اختلاف معنی داری از لحاظ میزان کلروفیل در تیمارهای مورد استفاده مشاهده نشد. به طور کلی، این نتایج نشان داد که تیمار تیوسولفات نقره همچنان جایگاه نخست را در افزایش طول عمر گل بریده رز به خود اختصاص داده است، اما تیمارهای اسید هومیک و S-کاروون نیز به ترتیب با اختلاف 6/6 و6/4 نسبت به شاهد می توانند جایگزین مناسبی برای این ماده غیرارگانیک باشند.

تأثیر تغذیه برگی قبل از برداشت با مقادیر و منابع مختلف کلسیم بر عملکرد و کیفیت گل بریده رز ایلونا

ماندگاری و کیفیت نامطلوب گل های بریده رز (rosa hybrida l.) در دوره پس از برداشت، از مشکلات تولید گل رز در اکثر گلخانه های ایران است. کلسیم یکی از مهمترین عناصر غذایی است که نقش مهمی در ماندگاری گل های بریده رز دارد. به منظور مطالعه تأثیر تغذیه برگی قبل از برداشت با مقادیر و منابع مختلف کلسیم بر عملکرد و شاخص های کیفی گل رز رقم ایلونا، آزمایشی به صورت فاکتوریل با دو عامل غلظت کلسیم شامل صفر، 3/0 و 6/0 گرم در لیتر و منبع کودی شامل نیترات کلسیم (ca(no3)2.4h2o) و کلات کلسیم (ca-edta) در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار از سال 1384 به مدت دو سال در مرکز تحقیقات کشاورزی صفی‏ آباد دزفول اجرا گردید. نتایج نشان داد اگرچه تغذیه برگی سطوح کلسیم از منابع مختلف تأثیر معنی داری بر عملکرد و شاخص های کیفی هنگام برداشت گل رز از قبیل وزن تر و طول ساقه گل دهنده و طول و قطر جام گل نداشت، اما منجر به افزایش معنی دار (p< 0.01) ماندگاری گل رز به میزان 7/2 و 9/2 روز به ترتیب در سطوح 3/0 و 6/0 گرم در لیتر کلسیم شد که این مسئله به دلیل افزایش غلظت کلسیم در برگ ها و گلبرگ ها بود. تأثیر هر دو منبع نیترات کلسیم و کلات کلسیم در تأمین کلسیم مورد نیاز گل رز و افزایش طول عمر پس از برداشت یکسان بود. براساس نتایج این پژوهش، برای افزایش ماندگاری گل رز در طی دوره پس از برداشت، تغذیه برگی کلسیم با غلظت 3/0 گرم در لیتر از منبع نیترات کلسیم و یا کلات کلسیم در شرایط شمال خوزستان تحت شرایط پرورش گلخانه ای توصیه می شود.

تلفات تریپس غربی گل در غلظت توصیه شده چند حشره کش و میزان جلب شوندگی به تله چسبنده رنگی در باغ سیب

تریپس غربی گل Frankliniella occidentalis (Pergande) یکی از مهم ترین آفات درختان میوه در فصل گل دهی در دنیا به شمار می آید. استفاده از تله های رنگی و حشره کش ها در مدیریت کنترل این حشره بسیار متداول است. در این پژوهش میزان جلب حشرات کامل توسط سه نوع تله رنگی (زرد، آبی و سفید) و کارآیی پنج ترکیب آفت کش (دلتامترین + ایمیداکلوپراید، استامی پراید، آنتی فیدنت، آزادیراختین و اکسی دیمتون متیل) علیه این آفت در قالب دو طرح بلوک کامل تصادفی مجزا در یک باغ سیب در حومه شهر شیراز بررسی شد. نتایج به صورت میانگین تراکم تریپس غربی گل در 25 سانتی متر سرشاخه و درصد کاهش جمعیت بر اساس فرمول هندرسون-تیلتون برآورد شد. نتایج مربوط به تله های رنگی نشان داد در همه تاریخ های نمونه برداری تله های آبی رنگ نسبت به دیگر تله ها به طور معنی داری تعداد بیشتری تریپس گل را جلب کردند. به طور میانگین تله های آبی رنگ 85/13 ± 31/34، تله های زرد 78/4 ± 56/12 و تله های سفید 83/1 ± 87/4 تریپس غربی گل جلب کردند. نتایج تجزیه واریانس داده های مربوط به 14 روز پس از کاربرد آفت کش ها حاکی از تاثیر معنی دار تیمارها بر تراکم جمعیت تریپس غربی گل بود و مقایسه میانگین ها نشان داد تیمار دلتامترین+ایمیداکلوپراید، استامی پراید و آنتی فیدنت با شاهد اختلاف معنی داری دارند. میانگین درصد تلفات آفت در تیمارهای دلتامترین + ایمیداکلوپراید، استامی پراید، آنتی فیدنت، آزادیراختین و اکسی دیمتون متیل 14 روز پس از کاربرد آفتکش ها به ترتیب 7/77، 3/83، 1/70، 6/25 و 9/29 درصد تعیین شد. در مجموع، کاربرد تله های چسبی آبی رنگ و مخلوط حشره کش دلتامترین+ ایمیداکلوپراید، استامی پراید و آنتی فیدنت در برنامه مدیریت کنترل تریپس غربی گل مناسب به نظر می رسد.

اثر تیمار طول شاخه بریده بر عمر گلجایی و روابط آبی گل رز رقم ’بینگو وایت‘

یکی از فاکتورهای مهم در کنترل کیفیت محصولات گل­های تازه، طول شاخه است که تعیین کننده مهم عملکرد شاخه بریده بوده و درجه­ بندی و بازاررسانی بسیاری از گل­های شاخه بریده مانند رز بر اساس طول شاخه است.  هدف این مطالعه بررسی تیمار طول­های مختلف شاخه بریده و محلول ساکارز بر عمر گل­جایی و تعادل آبی گل رز رقم ’بینگو وایت‘ بود. این آزمایش به­ صورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی با چهار سطح مختلف طول شاخه (25، 35، 45 و 55 سانتی­متر) و دو سطح ساکارز (صفر و دو درصد) همراه با هیپوکلریت سدیم با غلظت 50 میلی­گرم در لیتر در سه تکرار، در دمای 2± 23 درجه­سانتی­گراد و رطوبت نسبی 5 ± 65 درصد و شدت نور 12 میکرومول برمترمربع در ثانیه (لامپ­های فلورسنت سفید خنک) با 12 ساعت روشنایی تا پایان عمر گلجایی انجام شد. در این آزمایش پارامترهای کیفی و کمی مختلفی از قبیل: عمرگلجایی، پتانسیل آب برگ و گل، نشت یونی برگ و گلبرگ، پایداری غشا سلول­های برگ و گلبرگ و هدایت روزنه­ای برگ مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که، بیشترین عمر گلجایی (17 روز) در کمترین  تیمار طول شاخه (25 سانتی­متر) در محلول گلجایی حاوی ساکارز دو درصد  و کمترین عمر گلجایی (10 روز) در بزرگترین طول شاخه (55 سانتی­متر) به­طور معنی­داری (01/0P <) مشاهده شد. کمترین میزان نشت یونی برگ و گلبرگ به­ طور معنی ­داری (05/0P <) در کوتاه­ترین طول شاخه (25 سانتی­متر) مشاهده شد، اگرچه تفاوت معنی­ داری بین سایر سطوح طول شاخه شامل  35 و 45 سانتی­متر با سطح 25 سانتی­متر وجود نداشت. کمترین میزان شاخص پایداری غشا سلولی به شکل معنی داری (05/0P <) در بیشترین طول شاخه (55 سانتی متر) در مقایسه با سایر طول های شاخه بود.  بیشترین میزان پتانسیل آب برگ و گل  به­ صورت معنی داری (01/0P <) در تیمار 35 سانتی­متر طول شاخه در مقایسه با سایر طول­ها مشاهده گردید. هدایت روزنه­ای برگ در طول زمان کاهش یافت و تحت تاثیر تیمار طول شاخه به شکل معنی­ داری قرار نگرفت. کمترین میزان پایداری غشا برگ و گلبرگ در طول ساقه 55 سانتی­متر مشاهده شد و بین سایر طول­ها اختلاف معنی­داری وجود نداشت. هدایت روزنه­ای در طول زمان کاهش یافت و تحت تأثیر تیمارها قرار نگرفت. به ­طور کلی نتایج  ما نشان داد که، تیمار طول­ کوتاه ­تر شاخه (25 سانتی­متر) و محلول ساکارز 2 درصد نه تنها بیشترین تأثیر را بر افزایش عمرگلجایی داشت بلکه باعث بهتر شدن وضعیت آبی، کاهش نشت یونی و افزایش پایداری غشا سلولی گلبرگ شد