گل رز نه‌فقط یک گل بلکه بخشی از تاریخ، فرهنگ و احساسات بشر است. قدمت استفاده از رز به بیش از ۵۰۰۰ سال قبل برمی‌گردد. در متون تاریخی چین، یونان و روم باستان اشاره‌هایی به کشت و استفاده دارویی، تزئینی و نمادین گل رز شده است. امپراتوران، شاعران و حتی پزشکان باستان به ارزش این گل جادویی واقف بوده‌اند.
رز در فرهنگ ایرانی
در ایران، گل رز همواره نقشی برجسته و شاعرانه داشته است. از رز محمدی برای گلاب‌گیری گرفته تا حضور پررنگ آن در آثار شاعران بزرگی مانند حافظ، سعدی، مولانا و خیام. گویی گل رز در تار و پود شعر فارسی تنیده شده و مفهومی فراتر از زیبایی پیدا کرده است؛ نماد عشق پاک، فناپذیری دنیا و شکوه لحظه‌ها.
مناطقی مانند کاشان، نیاسر، میمند و اصفهان از دیرباز خاستگاه رزهای ایرانی بوده‌اند. آیین گلاب‌گیری هرساله در کاشان، فقط یک جشن نیست، بلکه پاسداشت هزاران سال ارتباط عمیق ایرانیان با گل رز است.
جایگاه رز در جهان امروز
در دنیای امروز، گل رز از محبوب‌ترین گل‌های تجاری در جهان محسوب می‌شود. کشورهایی مانند هلند، اکوادور، کلمبیا، کنیا و اتیوپی از صادرکنندگان عمده گل رز هستند. با توسعه تکنولوژی‌های گلخانه‌ای، حالا می‌توان رزهایی با رنگ‌های خاص، بدون خار، عطردار یا حتی رزهای جاودان تولید کرد که سال‌ها بدون آب و نور باقی می‌مانند.
اما در میان این همه تنوع، رز ایرانی همچنان با رایحه‌ی طبیعی، تنوع رنگی و اصالت فرهنگی خود می‌درخشد. به‌ویژه حالا که گلخانه‌هایی مثل گلخانه ریواس با ترکیب تکنولوژی روز و تجربه بومی، رزهایی با کیفیت جهانی عرضه می‌کنند.
