در طول تاریخ و در بسیاری از فرهنگ‌ها، گل رز همواره نمادی از عشق، زیبایی و ارزش‌های انسانی بوده است. این گل در آثار ادبی، هنر، و حتی داستان‌های اساطیری و دینی نقش پررنگی داشته است. به‌عنوان مثال، در فرهنگ‌های غربی، گل رز به‌طور عمده با عشق و رومانیسم مرتبط است، در حالی که در فرهنگ‌های شرقی، این گل می‌تواند نماد تقدس، احترام و حتی زیبایی طبیعی باشد.
- در فرهنگ رومانی و یونان باستان: در فرهنگ‌های یونان باستان و روم، گل رز به‌عنوان هدیه‌ای برای ایزدبانوان عشق مانند "آفرودیت" شناخته می‌شد. همچنین این گل در مراسم‌های مذهبی و جشن‌ها به‌کار می‌رفت.
- در فرهنگ ایرانی: در ایران، گل رز به‌ویژه در شعر و ادبیات فارسی محبوب است. شعرای بزرگی مانند حافظ و سعدی از گل رز به‌عنوان نماد عشق و زیبایی در اشعار خود استفاده کرده‌اند.
- در فرهنگ‌های آسیایی: در کشورهای آسیایی، گل رز علاوه بر نماد عشق، نشان‌دهنده پاکی، احترام و سرزندگی نیز است. در برخی از این کشورها، گل رز به‌ویژه در مراسم‌های عروسی و جشن‌های سنتی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
گل رز در مراسم‌های مذهبی و روحانی
در بسیاری از مذاهب، گل رز در مراسم مذهبی و روحانی کاربرد ویژه‌ای دارد. در برخی از فرهنگ‌ها، این گل به‌عنوان نمادی از پاکی روح و ارتباط نزدیک با خداوند به‌کار می‌رود.
- در مسیحیت: گل رز در مسیحیت به‌ویژه در مراسم‌های مذهبی مانند کریسمس و عید پاک استفاده می‌شود. در کلیساها، گل‌های رز سفید نمادی از تقدس و پاکی روحانی هستند.
در اسلام: در اسلام، گل رز به‌ویژه در اشعار عرفانی و تصوف به‌عنوان نمادی از عشق الهی و وحدت با خداوند مورد استفاده قرار می‌گیرد.
