شته ی L rosae Macrosiphum یکی از مهم ترین آفات گل رز در ایران و سایر نقاط جهان محسوب می شود. تغییرات جمعیت ایـن شـته روی شش رقم مختلف گل رز با نمونه برداری های هفتگی از اواخر اسفند 1391 تا آخر اسفند 1392 مورد بررسی قرار گرفت. همزمان، تنوع زیستی بندپایان شکارگر شته رز در ایستگاه های مورد مطالعه با استفاده از شاخصهای تنوع زیستی شانون- وینر و یکنواختی پیلو محاسبه شد. نتایج نشان داد که شـته ی رز در طول فصل زراعی روی هر 6 رقم دارای دو اوج جمعیتی در بهار و پاییز می باشد. تجزیه و تحلیل آماری داده ها نشان داد که میـانگین تعـداد شته روی ارقام گل رز مورد ارزیابی دارای تفاوت معنی دار بودند.
رقم های بلسینگ و آیس برگ به ترتیب با میانگین تراکم 62/254±43/3 و 12/656±10/2 شته در نمونه دارای بیش ترین و کمترین آلودگی به شته ی گل رز بودند. ارقام جوزفین بروس (با میـانگین تـراکم 56/245±30/9 شـته )، پیکادیلی (با میانگین تراکم 52/789±44/1 شته)، مینیاتور (با میانگین تراکم 41/121±24/8 شته) و فیری (با میانگین تراکم 35/598±24/9 شته) بـه ترتیب در بین دو رقم بلسینگ و آیس برگ قرار گرفتند. محاسبه ی مقادیر شاخص تنوع زیستی شانون- وینر شکارگرهای شته ی گل رز روی ارقام مختلف نشان داد که بیشترین مقدار این شاخص (1/65) مربوط به رقم جوزفین بروس در تاریخ ،1392/02/10 و کمترین مقدار شاخص (0/38) مربوط بـه رقـم آیس برگ در تاریخ 1392/09/29 برآورد شد. همچنین، کمتـرین مقـدار شـاخص یکنـواختی پیلـو مربـوط بـه رقـم جـوزفین بـروس (0/49) در تـاریخ 1392/02/17 و بیشترین مقدار آن مربوط به رقم آیس برگ (0/98) در تاریخ 1392/09/29 برآورد شد. در میان شکارگرهای شته گل رز، مگس های گل رز با هفت گونه و فراوانی 38/91 و کفشدوزک ها با هشت گونه و فراوانی 30/12 به ترتیب غالب ترین شکارگرهای گل رز بودند و سایر گونه های شکارگرگل رز بعد از این دو خانواده قرار گرفتند.
