برهم کنش اسانس گیاهان دارویی با کلرید کلسیم و نیترات نقره بر خصوصیات کیفی و عمر گل جایی گل بریده رز

افزایش کیفیت و طول عمر گل های بریده، یکی از مباحث مهم در فیزیولوژی پس از برداشت و صنعت گلکاری است. به طور کلی گل های رز بریده عمر پس از برداشت کوتاهی دارند و اعمال برخی تیمارها می تواند طول عمر گل رز بریده را افزایش دهد. به منظور بررسی اثر برخی از اسانس ها بر کیفیت و دوام گل رز بریده رز آزمایشی به صورت فاکتوریل با طرح پایه به طور کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. گل های بریده رز ابتدا با نیترات نقره (mg/l2) و کلرید کلسیم (1%) به مدت 24 ساعت تیمار کوتاه مدت شده و بعد در محلول های حاوی 2 میلی گرم در لیتر اسانس آویشن (Thymus vulgaris)، مرزه (Saturia hortensis)، زنیان (Carum copticum) و آب مقطر (شاهد) + ساکاروز 2% در دمای3 ± 25 درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی 5 ± 65% به مدت 9 روز قرار گرفتند. عامل های مختلف شامل وزن گل، قطر گل رز، قطر ساقه، پژمردگی گل رز و برگ، جذب محلول نگهدارنده و عمر گل جایی هر 3 روز یک بار طی دوره نگهداری اندازه گیری گردید. نتایج حاصل بیانگر آن بود که استفاده همزمان آویشن و نیترات نقره با افزایش جذب محلول نگهدارنده سبب بهبود قطر و وزن گل رز می شود و همچنین پژمردگی گل ها و برگ را کاهش می دهد. بنابراین عمر گل رز جایی به طور معنی داری در این تیمار در مقایسه با شاهد افزایش می یابد. در مقابل، پیش تیمار کلرید کلسیم و متعاقب آن نگهداری در اسانس های گیاهی با صدمه به ساقه گل ویژگی های مربوط به کیفیت گل بریده رز و عمر گل جایی آن را کاهش داد.

اثر کشندگی سه کنه کش بر کنه دولکه ای (Koch. Tetranychus urticae) روی سه رقم رز

گل رز یکی از اولویت­ های مهم در تولید گل و گیاهان زینتی است. کنه دو لکه­ ای (Tetranychus urticae) یکی از مهمترین آفات رز در گلخانه ­های استان مرکزی است که باعث کاهش کیفی و کمی محصول می­ گردد. برای مبارزه با این آفت در سال­ های اخیر عمدتا از سموم شیمیایی استفاده می ­شود. در این تحقیق اثر کنترلی سموم باروک، آبامکتین  و فنازاکویین و سه رقم گل رز Utopia ،White Naomi و Dolcevita روی این آفت بررسی شد. 1، 3، 5، 7 و 14 روز بعد از اعمال تیمارها تعداد کنه ­ها در 1 سانتی­ متر مربع سطح زیرین برگ شمارش شد و محاسبه گردید. نتایج نشان داد بین سموم مختلف در تاریخ­ های مختلف نمونه­ برداری اختلاف معنی­ داری وجود دارد. در این آزمایش درصد تلفات پوره در سه روز بعد از سم­ پاشی اول سم باروک روی رقم Dolcevita بیشترین و سم آبامکتین روی رقم Utopia کمترین اثر، و در پنج روز بعد از سم­ پاشی دوم سم آبامکتین روی رقم White Naomi بیشترین تاثیر و سم فنازاکویین روی رقم Dolcevita کمترین اثر را دارا بودند.

بررسی مقاومت 3 رقم گل رز نسبت به کنه دولکه ای

کنه دولکه ­ای با نام علمی Tetranychus urticae Koch. (Acari: Tetranychidae) از گونه­ های پلی ­فاژ در بسیاری از نقاط دنیا بوده و به ­عنوان یک آفت جدی روی اغلب گیاهان زینتی ازجمله گل رز مطرح است. در این تحقیق جمعیت کنه دولکه ­ای روی سه رقم گل رز شامل Dolce vita، Red naomi و White naomi در گلخانه و در شرایط دمایی 3±20 درجه سلسیوس، رطوبت نسبی 70 درصد، دوره نوری 10 ساعت روشنایی و 14 ساعت تاریکی مورد بررسی قرار گرفت. یک کادر مربع شکل به ابعاد یک سانتی­متر به­ عنوان واحد نمونه­ برداری تعیین شد و مراحل مختلف زندگی کنه شامل تخم، لارو، پوره و کنه بالغ در داخل این کادر شمارش گردید. تجزیه واریانس داده ­ها نشان داد که تعداد تخم، لارو، پوره و کنه بالغ بین ارقام مورد مطالعه به­ طور معنی­ داری متفاوت بود. میانگین تراکم جمعیت کنه دولکه ­ای روی ارقام Dolce vita، Red naomi و White Naomi به­ ترتیب 49/3، 7/7 و 97/8 عدد در سانتی­متر مربع از برگ به ­دست آمد. رقم White Naomi به ­عنوان رقم حساس و رقم Dolce vita به­ عنوان رقم مقاوم شناخته شدند.

تأثیر سولفات آلومینیوم، هیدروکسی کوینولین سیترات و هیپوکلریت کلسیم بر شاخص های برداشت گل بریدنی رز

از آنجایی که یکی از عوامل مهم کاهش عمر و افزایش تلفات گل های بریدنی بر هم خوردن روابط آبی گل در اثر رشد و افزایش جمعیت باکتریایی محلول نگهدارندة گل بریدنی می باشد، این پژوهش در دو بخش فیزیولوژی پس از برداشت گل رز بریدنی و میکروبیولوژی محلول گلجای به منظور یافتن ترکیب مناسب و ارزان برای کنترل جمعیت میکروبی محلول نگهدارندة گلجای گل های بریدنی رز رقم ستاره قطبی در قالب طرح آماری کاملاً تصادفی با 10 تیمار در 9 تکرار صورت گرفت. تیمارهای مورد استفاده در این پژوهش شامل: سولفات آلومینیوم (200، 400 و 600 میلی‌گرم در لیتر)، هیدروکسی کوینولین سیترات (200، 300 و 400 میلی‌ گرم در لیتر)، هیپوکلریت کلسیم (400، 600 و 800 میلی‌گرم در لیتر) و آب مقطر استریل شده به عنوان شاهد بود. در بخش اول، شاخص های فیزیولوژیکی پس از برداشت همچون عمر گلجایی، اثرات جانبی، تغییرات وزن تر و میزان جذب محلول گلجای مورد بررسی قرار گرفت. در بخش دوم، شاخص های میکروبیولوژی محلول گلجای همچون شمار میکروبی، رشد میکروبی و نوع میکروارگانیزم های محلول گلجای مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج بخش فیزیولوژی پس از برداشت نشانگر تأثیر مطلوب سولفات آلومینیوم بر عمر گلجایی و کیفیت پس از برداشت گل رز بریدنی رز ستاره قطبی بود. به نحوی که بیشترین عمر گلجایی با 67/11 روز در گل های تیمار ده با 200 میلی گرم در لیتر سولفات آلومینیوم مشاهده گردید. بیشترین افزایش و کمترین کاهش در وزن تر شاخه های گل و همچنین بیشترین میزان جذب محلول گلجای نیز در گروه تیماری سولفات آلومینیوم مشاهده گردید. این در حالی بود که هیدروکسی کوینولین سیترات مؤثرترین ترکیب در کنترل جمعیت میکروبی محلول گلجای بود. بیشتر میکروارگانیزم های یافت شده در محلول گلجای این آزمایش گونه هایی از Bacillus، Coccus و Streptomyces بودند. مناسب ترین ترکیب برای محلول گلجای گل بریدنی رز رقم ستاره قطبی با توجه به طول عمر گلجایی بیشینه، تأثیر مطلوب بر خصوصیات فیزیولوژیکی پس از برداشت و کنترل مناسب رشد میکروبی غلظت 200 میلی گرم در لیتر سولفات آلومینیوم بود.

بررسی امکان بهبود ماندگاری گل بریده رز رد اولد با استفاده از برخی تیمارهای ارگانیکی و تیوسولفات نقره

در سال های اخیر، توجه جهانی به حفظ محیط زیست، منجر به انجام تحقیقاتی برای استفاده از گیاهان دارویی و مواد ارگانیک در حفظ کیفیت پس از برداشت محصولات باغبانی شده است. بررسی حاضر برای یافتن جایگزین های طبیعی و مناسب مثل عصاره های گیاهان دارویی (نعناع، آویشن، مرزه و رزماری)، اسید هومیک و S-کاروون به منظور افزایش عمر پس از برداشت گل بریده رز و پتانسیل آنها برای جایگزین شدن ترکیبات شیمیایی خطرناک مثل تیوسولفات نقره اجرا گردید. تاثیر غلظت های 1، 5/2، 5، 5/7 و 10% عصاره های گیاهی، 10، 25، 50، 75 و 100 میلی‌گرم در لیتر اسید هومیک ، 1/0، 2/0، 3/0، 4/0 و 5/0میلی مولار S-کاروون و 1 میلی مولار تیوسولفات نقره بر روی طول عمر، وزن تر نسبی، قطر گل و میزان کلروفیل بررسی گردید. آزمایش بر پایه طرح کاملا تصادفی با 5 تکرار انجام پذیرفت. نتایج نشان داد که نمونه های تحت تیمار 1 میلی مولار تیوسولفات نقره و 50 میلی گرم در لیتر اسید هومیک بطور معنی داری عمر پس از برداشت گل بریده رز را (به ترتیب 26 و 24 روز) در مقایسه با شاهد (4/17) افزایش داد. علاوه بر آن، غلظت 1/0 میلی مولار S-کاروون نیز اثر معنی دار و مثبتی بر طول عمر گل بریده داشت. نمونه‌های تحت تیمارهای 3/0 میلی مولار S-کاروون در روزهای ابتدایی و 1 میلی مولار تیوسولفات نقره در روزهای پایانی (هفدهم و نوزدهم) دارای بیشترین وزن تر نسبی بودند. اما، عصاره های گیاهی غلظت های 1% نعناع و 5/7% مرزه، عمر پس از برداشت گل بریده رز را در مقایسه با شاهد کاهش داد. غلظت 10% نعناع در اندازه گیری دوم و سوم تاثیر منفی و معنی داری بر قطر گل نشان داد. همچنین در دو اندازه گیری آخر، نمونه قرار گرفته تحت غلظت 1 میلی مولار تیوسولفات نقره از بیشترین قطر برخوردار بود. هیچ اختلاف معنی داری از لحاظ میزان کلروفیل در تیمارهای مورد استفاده مشاهده نشد. به طور کلی، این نتایج نشان داد که تیمار تیوسولفات نقره همچنان جایگاه نخست را در افزایش طول عمر گل بریده رز به خود اختصاص داده است، اما تیمارهای اسید هومیک و S-کاروون نیز به ترتیب با اختلاف 6/6 و6/4 نسبت به شاهد می توانند جایگزین مناسبی برای این ماده غیرارگانیک باشند.

تأثیر تغذیه برگی قبل از برداشت با مقادیر و منابع مختلف کلسیم بر عملکرد و کیفیت گل بریده رز ایلونا

ماندگاری و کیفیت نامطلوب گل های بریده رز (rosa hybrida l.) در دوره پس از برداشت، از مشکلات تولید گل رز در اکثر گلخانه های ایران است. کلسیم یکی از مهمترین عناصر غذایی است که نقش مهمی در ماندگاری گل های بریده رز دارد. به منظور مطالعه تأثیر تغذیه برگی قبل از برداشت با مقادیر و منابع مختلف کلسیم بر عملکرد و شاخص های کیفی گل رز رقم ایلونا، آزمایشی به صورت فاکتوریل با دو عامل غلظت کلسیم شامل صفر، 3/0 و 6/0 گرم در لیتر و منبع کودی شامل نیترات کلسیم (ca(no3)2.4h2o) و کلات کلسیم (ca-edta) در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار از سال 1384 به مدت دو سال در مرکز تحقیقات کشاورزی صفی‏ آباد دزفول اجرا گردید. نتایج نشان داد اگرچه تغذیه برگی سطوح کلسیم از منابع مختلف تأثیر معنی داری بر عملکرد و شاخص های کیفی هنگام برداشت گل رز از قبیل وزن تر و طول ساقه گل دهنده و طول و قطر جام گل نداشت، اما منجر به افزایش معنی دار (p< 0.01) ماندگاری گل رز به میزان 7/2 و 9/2 روز به ترتیب در سطوح 3/0 و 6/0 گرم در لیتر کلسیم شد که این مسئله به دلیل افزایش غلظت کلسیم در برگ ها و گلبرگ ها بود. تأثیر هر دو منبع نیترات کلسیم و کلات کلسیم در تأمین کلسیم مورد نیاز گل رز و افزایش طول عمر پس از برداشت یکسان بود. براساس نتایج این پژوهش، برای افزایش ماندگاری گل رز در طی دوره پس از برداشت، تغذیه برگی کلسیم با غلظت 3/0 گرم در لیتر از منبع نیترات کلسیم و یا کلات کلسیم در شرایط شمال خوزستان تحت شرایط پرورش گلخانه ای توصیه می شود.

تلفات تریپس غربی گل در غلظت توصیه شده چند حشره کش و میزان جلب شوندگی به تله چسبنده رنگی در باغ سیب

تریپس غربی گل Frankliniella occidentalis (Pergande) یکی از مهم ترین آفات درختان میوه در فصل گل دهی در دنیا به شمار می آید. استفاده از تله های رنگی و حشره کش ها در مدیریت کنترل این حشره بسیار متداول است. در این پژوهش میزان جلب حشرات کامل توسط سه نوع تله رنگی (زرد، آبی و سفید) و کارآیی پنج ترکیب آفت کش (دلتامترین + ایمیداکلوپراید، استامی پراید، آنتی فیدنت، آزادیراختین و اکسی دیمتون متیل) علیه این آفت در قالب دو طرح بلوک کامل تصادفی مجزا در یک باغ سیب در حومه شهر شیراز بررسی شد. نتایج به صورت میانگین تراکم تریپس غربی گل در 25 سانتی متر سرشاخه و درصد کاهش جمعیت بر اساس فرمول هندرسون-تیلتون برآورد شد. نتایج مربوط به تله های رنگی نشان داد در همه تاریخ های نمونه برداری تله های آبی رنگ نسبت به دیگر تله ها به طور معنی داری تعداد بیشتری تریپس گل را جلب کردند. به طور میانگین تله های آبی رنگ 85/13 ± 31/34، تله های زرد 78/4 ± 56/12 و تله های سفید 83/1 ± 87/4 تریپس غربی گل جلب کردند. نتایج تجزیه واریانس داده های مربوط به 14 روز پس از کاربرد آفت کش ها حاکی از تاثیر معنی دار تیمارها بر تراکم جمعیت تریپس غربی گل بود و مقایسه میانگین ها نشان داد تیمار دلتامترین+ایمیداکلوپراید، استامی پراید و آنتی فیدنت با شاهد اختلاف معنی داری دارند. میانگین درصد تلفات آفت در تیمارهای دلتامترین + ایمیداکلوپراید، استامی پراید، آنتی فیدنت، آزادیراختین و اکسی دیمتون متیل 14 روز پس از کاربرد آفتکش ها به ترتیب 7/77، 3/83، 1/70، 6/25 و 9/29 درصد تعیین شد. در مجموع، کاربرد تله های چسبی آبی رنگ و مخلوط حشره کش دلتامترین+ ایمیداکلوپراید، استامی پراید و آنتی فیدنت در برنامه مدیریت کنترل تریپس غربی گل مناسب به نظر می رسد.

اثر تیمار طول شاخه بریده بر عمر گلجایی و روابط آبی گل رز رقم ’بینگو وایت‘

یکی از فاکتورهای مهم در کنترل کیفیت محصولات گل­های تازه، طول شاخه است که تعیین کننده مهم عملکرد شاخه بریده بوده و درجه­ بندی و بازاررسانی بسیاری از گل­های شاخه بریده مانند رز بر اساس طول شاخه است.  هدف این مطالعه بررسی تیمار طول­های مختلف شاخه بریده و محلول ساکارز بر عمر گل­جایی و تعادل آبی گل رز رقم ’بینگو وایت‘ بود. این آزمایش به­ صورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی با چهار سطح مختلف طول شاخه (25، 35، 45 و 55 سانتی­متر) و دو سطح ساکارز (صفر و دو درصد) همراه با هیپوکلریت سدیم با غلظت 50 میلی­گرم در لیتر در سه تکرار، در دمای 2± 23 درجه­سانتی­گراد و رطوبت نسبی 5 ± 65 درصد و شدت نور 12 میکرومول برمترمربع در ثانیه (لامپ­های فلورسنت سفید خنک) با 12 ساعت روشنایی تا پایان عمر گلجایی انجام شد. در این آزمایش پارامترهای کیفی و کمی مختلفی از قبیل: عمرگلجایی، پتانسیل آب برگ و گل، نشت یونی برگ و گلبرگ، پایداری غشا سلول­های برگ و گلبرگ و هدایت روزنه­ای برگ مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که، بیشترین عمر گلجایی (17 روز) در کمترین  تیمار طول شاخه (25 سانتی­متر) در محلول گلجایی حاوی ساکارز دو درصد  و کمترین عمر گلجایی (10 روز) در بزرگترین طول شاخه (55 سانتی­متر) به­طور معنی­داری (01/0P <) مشاهده شد. کمترین میزان نشت یونی برگ و گلبرگ به­ طور معنی ­داری (05/0P <) در کوتاه­ترین طول شاخه (25 سانتی­متر) مشاهده شد، اگرچه تفاوت معنی­ داری بین سایر سطوح طول شاخه شامل  35 و 45 سانتی­متر با سطح 25 سانتی­متر وجود نداشت. کمترین میزان شاخص پایداری غشا سلولی به شکل معنی داری (05/0P <) در بیشترین طول شاخه (55 سانتی متر) در مقایسه با سایر طول های شاخه بود.  بیشترین میزان پتانسیل آب برگ و گل  به­ صورت معنی داری (01/0P <) در تیمار 35 سانتی­متر طول شاخه در مقایسه با سایر طول­ها مشاهده گردید. هدایت روزنه­ای برگ در طول زمان کاهش یافت و تحت تاثیر تیمار طول شاخه به شکل معنی­ داری قرار نگرفت. کمترین میزان پایداری غشا برگ و گلبرگ در طول ساقه 55 سانتی­متر مشاهده شد و بین سایر طول­ها اختلاف معنی­داری وجود نداشت. هدایت روزنه­ای در طول زمان کاهش یافت و تحت تأثیر تیمارها قرار نگرفت. به ­طور کلی نتایج  ما نشان داد که، تیمار طول­ کوتاه ­تر شاخه (25 سانتی­متر) و محلول ساکارز 2 درصد نه تنها بیشترین تأثیر را بر افزایش عمرگلجایی داشت بلکه باعث بهتر شدن وضعیت آبی، کاهش نشت یونی و افزایش پایداری غشا سلولی گلبرگ شد

تأثیر سولفات آلومینیوم و بازبرش شاخه بر ماندگاری و کیفیت رز شاخه ‌بریده رقم وارلون

این پژوهش با هدف بررسی سطوح مختلف سولفات آلومینیوم در محلول نگهدارنده همراه با برش مجدد شاخه بر ماندگاری گل شاخه‌بریده رز رقم وارلون در گروه باغبانی دانشکده کشاورزی دانشگاه زنجان انجام گرفت. گل‌های شاخه ‌بریده رز از پایه‌های مادری دوساله برداشت شده و تحت تیمار محلول سولفات آلومینیوم با غلظت‌های (0، 100، 150 و 200 میلی‌گرم در لیتر) و برش مجدد شاخه در 2 سطح (بازبرش و بدون برش) قرار گرفتند. در طول آزمایش صفات ماندگاری، کلروفیل a، b و کلروفیل کل، جذب آب، محتوای نسبی آب، پروتئین کل، فعالیت آنزیم‌های پراکسیداز و کاتالاز در گلبرگ‌ها اندازه‌گیری شدند. نتایج نشان داد که سطوح مصرف سولفات آلومینیوم تأثیر معنی‌دار بر صفات میزان کلروفیل a، کلروفیل کل و فعالیت آنزیم‌های آنتی‌اکسیدان در سطح 1 درصد و بر صفات ماندگاری، کلروفیل a و محتوای نسبی آب در سطح 5 درصد داشت. همچنین سطوح برش مجدد شاخه تأثیر معنی‌دار بر صفات ماندگاری، میزان کلروفیل، جذب آب، محتوای نسبی آب، پروتئین کل و فعالیت آنزیم‌های آنتی‌اکسیدان در سطح 1 درصد نشان داد. تأثیر متقابل سولفات آلومینیوم و برش مجدد شاخه نیز بر صفات کلروفیل b و فعالیت آنزیم‌های پراکسیداز و کاتالاز در سطح 1 درصد و بر صفات ماندگاری، کلروفیل کل، محتوای نسبی آب در سطح 5 درصد معنی‌دار بود. بنابراین تیمارها به‌طور مستقیم و یا غیرمستقیم بر صفات اندازه‌گیری شده تأثیر معنی‌دار داشته و موجب کاهش پیری و افزایش ماندگاری و کیفیت گل‌ها گردید.

تأثیر بستر های مختلف کاشت در گلخانه بر عملکرد و کیفیت رز شاخه بریده

گل رز با اختصاص بیش از یک سوم تولید گل بریدنی به خود ، در مقام نخست تولید گل بریدنی جهان قرار دارد . در سال های اخیر استفاده از سیسستم های کشت بدون خاک برای تولید گل رز در دنیا و از جمله ایران در حال توسعه است. یکی از مهم ترین نیازهای سیستم های کاشت متخلخل، شناخت یک بستر کاشت مناسب با استفاده از ترکیبات محلی می باشد. بر همین اساس هدف از این پژوهش جایگزین نمودن کوکوپیت به عنوان یک ماده وارداتی با مواد داخلی در ایران از جمله پرلایت، پوکه لیکا، زئولایت ویا ترکیبی از آنها و تأثیر این بستر ها بر خصوصیات گل رز رقم maroussia بود. بنابراین آزمایشی بصورت طرح بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار اجرا گردید. تیمارهای آزمایش شامل نه بستر کاشت: کوکوپیت ( 100 %)، پرلایت ( 100 % )، پوکه معدنی ( لیکا ) ( 100 % )، کوکوپیت (75 % )+ زئولایت ( 25 % )، پرلایت (75 % )+ زئولایت ( 25 % )، پوکه معدنی (75 % )+ زئولایت ( 25 % )، کوکوپیت (50 % ) + پرلایت (50 % )، کوکوپیت (50 % ) + پوکه معدنی (50 % ) و پرلایت (50 % )+ پوکه معدنی (50 % ) بود. در طول آزمایش صفاتی از جمله طول ساقه، طول دمگل، طول شاخه، قطر پائین ساقه، قطر وسط ساقه، قطر دمگل، تعداد برگ، وزن تر، طول و قطر غنچه گل و عملکرد مورد ارزیابی قرار گرفت. در پایان آزمایش نیز وزن خشک شاخه گل تعیین شد. همچنین غلظت پتاسیم، کلسیم و سدیم برگ ها وگلبرگ ها اندازه گیری شد. حجم زه آب خروجی هر گلدان و غلظت نیترات، پتاسیم و سدیم زه آب نیز تعیین گردید. نتایج نشان داد که گیاهان کاشته شده در بسترهای کوکوپیت و کوکوپیت + زئولایت دارای رشد رویشی بالائی بودند. اضافه کردن زئولایت به کوکوپیت سبب افزایش وزن خشک شاخه گل رز و درصد ماده خشک شاخه شد. اضافه کردن زئولایت به پرلایت سبب افزایش قطر پائین ساقه، وزن خشک شاخه و تعداد گل در بوته شد ولی غلظت پتاسیم برگ و غلظت پتاسیم زه آب را کاهش داد. افزودن زئولایت به لیکا سبب افزایش طول دمگل، طول غنچه و غلظت پتاسیم گلبرگ شد ولی حجم زه آب و غلظت پتاسیم زه آب را کاهش داد. افزودن کوکوپیت به پرلایت طول و قطر دمگل، قطر پائین ساقه، وزن تر و خشک شاخه، تعداد گل، غلظت پتاسیم و کلسیم گلبرگ را افزایش داد ولی سبب کاهش حجم زه آب خروجی گردید. افزودن کوکوپیت به لیکا سبب افزایش طول شاخه، وزن خشک شاخه، تعداد گل، غلظت پتاسیم و کلسیم گلبرگ شد و کاهش حجم زه آب خروجی از گلدان شد. ترکیب کردن پرلایت با لیکا سبب افزایش وزن خشک شاخه، درصد ماده خشک شاخه و تعداد گل نسبت به خالص هر کدام گردید و علاوه بر این صفات باعث افزایش طول دمگل، طول شاخه، طول غنچه گل و غلظت پتاسیم در گلبرگ و کاهش حجم زه آب خروجی نسبت به بستر لیکای شد. بر اساس نتایج پژوهش حاضر به نظر می رسد که اضافه کردن زئولایت به کوکوپیت، پرلایت و لیکا توانسته است برخی خصوصیات گل را نسبت به بستر خالص آنها بهبود بخشد. همچنین افزودن کوکوپیت به پرلایت سبب تقویت تعدادی از صفات رویشی و تعداد گل می گردد. پیشنهاد می شود به ترتیب از بسترهای کوکوپیت + زئولایت، کوکوپیت و کوکوپیت + پرلایت به عنوان بستر کاشت استفاده گردد. کلمات کلیدی: بسترهای کاشت، رز شاخه بریده، کوکوپیت، پرلایت، لیکا، زئولایت